We staan op een kantelpunt. Om het collectief werkelijk te veranderen, moeten we durven vertrekken vanuit het individu. Niet uit egoïsme, maar uit verantwoordelijkheid.
Verantwoordelijkheid nemen voor onszelf, onze keuzes, ons gedrag.
Want echte verandering begint bij zelfreflectie.
Onze kinderen houden ons een spiegel voor. Ze laten zien waar we onszelf verliezen in controle, waar we veiligheid verwarren met beheersing. Ze raken aan onze schuldgevoelens en maken onze kwetsbaarheid zichtbaar.
Durven we dat aan? Durven we te kijken naar onszelf, ons zelfbeeld, en wat we werkelijk nodig hebben om vrij te zijn?
Alleen door het individu te erkennen en te versterken, kan het collectief groeien.