Er was een fase in mijn leven waarin ik liep met een rugzak vol stenen. Iedere steen stond voor een pijn, een verdriet, een onrecht. Hoe langer ik liep, hoe zwaarder de last werd. Op een dag ontmoette ik een wijze vrouw. Ze keek naar mijn gebogen rug en zei: Vergeven is de geur die de viool afgeeft aan de hiel die haar heeft vertrapt. Wie niet kan vergeven, verbreekt de brug waarover hij zelf ooit moet gaan. Ik fronste, vol met ontkennende gedachten.
Maar als ik vergeef, betekent dat dan niet dat ik toegeef dat zij gelijk hadden? De wijze vrouw glimlachte. Nee. Vergeving betekent niet dat je de ander gelijk geeft, maar dat je jezelf de vrijheid teruggeeft. Wrok, sensaties, gedoe vasthouden is als gif drinken en hopen dat de ander sterft. Alleen jij draagt het gif in je lijf.
Ik luisterde. Er ontstond een sensatie in mijn lichaam die ik niet in woorden kon uitdrukken, en de wijze vrouw vervolgde: Vergeving verandert niet het verleden, maar verruimt de toekomst. Ik keek naar mijn rugzak en voelde hoe zwaar hij was geworden. Langzaam begreep ik dat mijn hoop dat het verleden ooit anders zou worden, mij gevangen hield. De wijze vrouw sprak verder: Om werkelijk te vergeven moet je de illusie loslaten dat de ander jou iets verschuldigd is. Wanneer we vergeven, bevrijden we niet alleen de ander, maar vooral onszelf.
Ik liet één voor één de stenen uit mijn rugzak vallen. Voor het eerst in jaren voelde ik mij lichter worden. Met iedere steen die ik losliet, werd de weg wijder en de horizon helderder. Ik leerde dat vergeven niet hetzelfde is als vergeten, noch als goedpraten. Vergeven is thuiskomen bij jezelf, bevrijd van ketenen die je zelf draagt.
Vergeving is geen zwakte, maar een daad van diepe kracht. Het vraagt van ons dat we de ketenen van wrok en bitterheid loslaten, ook al voelen die soms vertrouwd en veilig. Wrok is een last die we op onze eigen schouders dragen, in de hoop dat de ander eronder zal lijden. Maar pas wanneer we vergeven, beseffen we dat die last nooit van de ander was, maar het drukte enkel op onszelf.
Vergeven betekent niet dat we het kwaad goedkeuren, noch dat we de pijn ontkennen die ons is aangedaan. Het betekent dat we de macht van het verleden over ons heden loslaten.
We kiezen ervoor niet langer gebonden te zijn aan de pijn, maar ruimte te maken voor heling en groei. In de kern is vergeving een daad van vrijheid. Vrijheid van het idee dat het verleden anders had moeten zijn.
Vrijheid van de illusie dat rechtvaardigheid altijd gelijkstaat aan wraak. Vrijheid om opnieuw lief te hebben, om weer in vertrouwen te leven, en om de toekomst open tegemoet te gaan.
Vergeving is misschien wel de zuiverste vorm van liefde, niet geboren uit zwakte, maar uit de wijsheid dat alleen het hart dat loslaat werkelijk kan leven.