Wil je iets veranderen in onze wereld, dan ligt de sleutel in onze eigen handen. De aarde heeft voor iedereen genoeg aarde, water, vuur, lucht en ruimte. Toch creëren mensen macht, onmacht, rijkdom en armoede, vaak gedreven door angst.
Oorlogen lijken ver weg, maar ook in onze relaties woedt een strijd: met partners, kinderen, collega’s, en vooral met onszelf. Veel mensen zijn moe, hebben burn-out en vinden het lastig om met feedback om te gaan. Nieuwe generaties kinderen zijn gevoeliger en wijzer, maar het onderwijssysteem sluit hier vaak niet op aan.
Verandering is nodig en gaande, maar waar investeren we in? De sleutel is verantwoordelijkheid. Alles draait om liefde en angst, en verantwoordelijkheid nemen is een grote uitdaging. Mensen durven vaak niet zichzelf te zijn, raken verstrikt in regels en verwachtingen, en vergeten te leven naar hun eigen waarden.
Verantwoordelijkheid is geen schuld, maar iets dat we moeten leren dragen, vooral voor onze kinderen. We kunnen anderen niet de schuld geven of wachten op redders. Vrijheid betekent verantwoordelijkheid nemen, ook al roept dat angst op.
Verantwoordelijkheid geven en nemen versterkt zelfrespect en vertrouwen. Liefde is zorg, toewijding, kennis, respect én verantwoordelijkheid. We creëren zelf de wereld waarin we leven. Als die niet meer geschikt is, komt dat doordat we onze verantwoordelijkheid zijn vergeten.